tag:blogger.com,1999:blog-86471571042285229632024-03-13T18:42:44.051-07:00mitos sin sustanciaLeopoldo Noyola Rochahttp://www.blogger.com/profile/12308631544215980787noreply@blogger.comBlogger1125125tag:blogger.com,1999:blog-8647157104228522963.post-79040883185664561802024-03-05T15:58:00.000-08:002024-03-05T15:58:58.724-08:00Memoria<p> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjrJTT9L72O30ubJ6BvZcXc3fO-iotHh1aGa4KaNtxgpAsQK97qaN_9CPXGRBPOrarrjbS337J5Oy1PHgQrfCCFhS8Fh0alJ-T_PA-r5jd75st-vOABz5lqU8-inHVXsqAfaBhM4caBxPUMsmd99v76WtZLM8zmB5tfpeu8MgR6p6phOg0VZcL-5c72yc/s4088/Louise%20Gl%C3%BCck.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="3066" data-original-width="4088" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjrJTT9L72O30ubJ6BvZcXc3fO-iotHh1aGa4KaNtxgpAsQK97qaN_9CPXGRBPOrarrjbS337J5Oy1PHgQrfCCFhS8Fh0alJ-T_PA-r5jd75st-vOABz5lqU8-inHVXsqAfaBhM4caBxPUMsmd99v76WtZLM8zmB5tfpeu8MgR6p6phOg0VZcL-5c72yc/s320/Louise%20Gl%C3%BCck.jpg" width="320" /></a></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; tab-stops: 149.35pt;"><span lang="ES-MX" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: Arial;">“Miramos el mundo una sola vez, en la infancia.
Lo demás es memoria”. Louise Glück, poeta estadounidense; Pulitzer 1983, Nobel
2022, citada por Rafael Pérez Gay.<o:p></o:p></span></p>Leopoldo Noyola Rochahttp://www.blogger.com/profile/12308631544215980787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8647157104228522963.post-24402682667863585312024-03-02T13:40:00.000-08:002024-03-02T13:40:36.108-08:00Boquitas pintadas<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJnmjYhQMCzKtPsyBdFoSiEV7r0ti-0WztUKHlkV_g8m8Lw6ydM3cR5ci8MGpUuKKx87I0B7uyBhZrGOCBJGKrrODHSKGGFZExv5hEt2VVRAb4eC1o4x7BVVOJxKrXypYzrsDSAgugjlRik93-6GvE7FF0D-4J164gOPwVsxS7Kopg4RIBJH-neG_Bsm0/s949/Labios%20Felix.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="949" height="259" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJnmjYhQMCzKtPsyBdFoSiEV7r0ti-0WztUKHlkV_g8m8Lw6ydM3cR5ci8MGpUuKKx87I0B7uyBhZrGOCBJGKrrODHSKGGFZExv5hEt2VVRAb4eC1o4x7BVVOJxKrXypYzrsDSAgugjlRik93-6GvE7FF0D-4J164gOPwVsxS7Kopg4RIBJH-neG_Bsm0/s320/Labios%20Felix.JPG" width="320" /></a></div><br /><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span lang="ES-MX" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Cuando fui estudiante universitario entre los años setenta y ochenta asumí una moda “feminista” de la época que
deploraba el maquillaje de las mujeres, comencé a preferir a las muchachas sin
maquillaje porque sentía que una chica pintada era un símbolo del consumismo y
del voraz capitalismo que también deplorábamos con titubeante y selectiva
inconsistencia. Me quedé un poco en ese prejuicio, pues aún me gustan las
mujeres sin maquillaje, pero el avance está en que me gustan también con
maquillaje y definitivamente me repelen los hombres que lo usan, otro prejuicio, lo sé. No es algo en lo que haya pensado mucho, por eso
mis sentimientos siguen siendo muy primitivos. Nunca se me ocurrió reprimir el
uso del maquillaje (¡como si pudiera!), y Marú y ustedes las mujeres de mi
mundo siempre me han gustado con y sin maquillaje, es decir, no es un prejuicio
arraigado y creo que nunca seré dogmático a ese respecto, pero esta mañana he
visto este delicioso documental francés, producido por alemanes, que me deja un
grato sabor a bilé en la boca, un entendimiento histórico sobre el pintalabios
que en definitiva me hace cambiar de opinión. O tener alguna, pues no estoy
seguro que antes tuviera ninguna. El bilé como las medias nylon y las diversas toallas
me son ajenas y carezco de opinión. Pero me encantan las caras pintadas, las
máscaras de la vida, los protagonismos y el teatro del arte humano, un rostro
pintado que es indicio de tantas cosas.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">.</p>Leopoldo Noyola Rochahttp://www.blogger.com/profile/12308631544215980787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8647157104228522963.post-88339898317273231862024-02-03T12:01:00.000-08:002024-02-29T07:17:42.082-08:00Privilegios de la ciencia<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi96eSd4ZXxqQ2VISe0ox0HtbideIZjEWhCOP3ysxqR-cJI4jAu00LjF-cIaw3QT7ram-YtRFwz8BZ-SW4l22r_kSlq0ECUJ2htXx8fuTgW5anN2fA455y1rwKVZWPUtsm5g6_Lr6i-dBi-nDzd9Qffhug5EUe7-j518V4Gqs0_iuJ6zeWHTKhklok4ZWQ/s919/Podcast%20de%20ciencia.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="533" data-original-width="919" height="186" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi96eSd4ZXxqQ2VISe0ox0HtbideIZjEWhCOP3ysxqR-cJI4jAu00LjF-cIaw3QT7ram-YtRFwz8BZ-SW4l22r_kSlq0ECUJ2htXx8fuTgW5anN2fA455y1rwKVZWPUtsm5g6_Lr6i-dBi-nDzd9Qffhug5EUe7-j518V4Gqs0_iuJ6zeWHTKhklok4ZWQ/s320/Podcast%20de%20ciencia.jpg" width="320" /></a></div><br /><p></p><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face=""Arial",sans-serif" lang="ES-MX" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Tengo el privilegio de hacer
divulgación científica a través de <i>podcast</i> sonoros, que cultivan la
cultura del sonido, he escrito en los últimos cinco años unos trescientos
guiones basados en enciclopedias de ciencia y tecnología; este año, la mayoría
de guiones tratan de temas propios de nuestra revista, el stock de Elementos ha
crecido por 35 años y sigue, con una trayectoria específica sobre divulgación
mexicana generada en las universidades del país y en organizaciones y
científicos independientes que han publicado en Elementos piezas especiales de
su obra, caso específico Raúl Dorra que publicó en Elementos sus pensamientos
libres de alta calidad. Y de tantos otros. Entonces existe material histórico
en la revista Elementos como para levantar un proyecto de podcast de
divulgación y lo estoy llevando a cabo con el apoyo fundamental de Emilio
Salceda y Citlalli Gamboa, científicos del Instituto de Fisiología, adultos y
comprometidos. Emilio se encargó de armar la cabina que convirtió mi pequeña
oficina en un estudio de grabación, y es la voz masculina. Citlalli es la voz
femenina, cardinal en el equilibrio.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face=""Arial",sans-serif" lang="ES-MX" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Y ahí vamos, con los
ruidos que acompañan al mundo natural y al artificial, los ruidos de la
ciencia, infinitos, que son la multitud de prácticas científicas que se
entremezclan con el universo sonoro como recurso de expresión, de comunicación.
¡Es que todo puede tener que ver con la ciencia! Imagina en la ecología, la
geología, la meteorología, etcétera.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face=""Arial",sans-serif" lang="ES-MX" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Los <i>podcast</i> los
escribo, produzco y publico semanalmente hace ciento ochenta semanas
consecutivas, estrenando un nuevo podcast cada viernes, con la ayuda mencionada,
los publicamos en el portal de Elementos, la revista universitaria que dirige
Enrique Soto, que ha estado atento de la experiencia sonora, apoyando desde su
posición, como hace poco en que correspondió al proyecto con una grabadora
Taskam de campo con mucho potencial, con la que ya hemos empezado a experimentar.
En sus mejores momentos, nuestros <i>podcast</i> siguen la ruta trazada por los
maestros de la divulgación, artistas como Asimov y Clarke, que acudieron tantas
veces a la ficción para hablar de la ciencia y anticiparon probabilidades de
futuros ineludibles; de Carl Sagan a Jacques Cousteau y Neil de Grasse Tyson. El
estudio del sonido, siguiendo ese legado, busca experimentar y aprender con los
ruidos de la ciencia, que es el sonido del mundo, del río, del torrente
sanguíneo: la cascada y el chasquido de un corazón infartado. Si ampliamos estos
horizontes en el sonido asociado a la ciencia, el material disponible se antoja
inagotable.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face=""Arial",sans-serif" lang="ES-MX" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">La mayoría de estos
guiones está escrita de modo económico, con instrucciones básica tipo CHISPA
EFECTO/MUSICAL, en el entendido de que el guionista es el propio productor y conoce
el acervo de músicas y sonidos que se ha encargado de aglutinar en una base de
datos sonoros que provee músicas y centenares de ruidos y voces, una propuesta
auditiva original para la ciencia con elementos muy económicos.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face=""Arial",sans-serif" lang="ES-MX" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Tan solo pensar en el
medio ambiente, tan necesitado de difusión, se aprecia que el medio ambiente
deberían ser mejor tratado por la ciencia de la comunicación sonora en este
caso. Todo lo que los medios de comunicación deberían contender en la defensa
del medio ambiente, en procuración de su bienestar a base de mensajes y
programas sobre el medio ambiente, “tu medio ambiente”.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face=""Arial",sans-serif" lang="ES-MX" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Ahora he estado
planeando en el tema de la ciencia la idea de una cápsula de 15 o 20 segundos
que comienza con un efecto sonoro, contundente y vívido, como una locomotora, un
río, un Boeing 747; una reflexión sonora entre agresiva y convincente. Al
final, una voz en frío: “Ahí está la ciencia ¿acaso no la ves?” Llevar la
imaginación de la gente directamente al punto. Sonidos para reflexionar.
Imagino una frecuencia de radio que cultiva la ciencia del sonido, o el sonido
de la ciencia. Los <i>podcast</i> de ciencia tienen esta tesitura: La
naturaleza del tiempo. Ecosistemas e historia natural. Tumores. Reacción en
cadena. Eras epidemiológicas. La polémica evolucionista. Biología del sexo. Antipsiquiatría.
Comunicación animal. Biosferanos, por decir unos títulos. Tienen una duración
de 6 a 9 minutos. También existe una serie de siete capítulos sobre siete
ciencias fundamentales.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face=""Arial",sans-serif" lang="ES-MX" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">No sé si enseñan algo,
lo que logro ver es que se trata de un esfuerzo por lograr una suerte de armonía
tejiendo músicas, voces y ruidos dramáticos que se concatenan en la narrativa.
Porque eso sí, la palabra es fundamental, siempre hay que tener algo que decir.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face=""Arial",sans-serif" lang="ES-MX" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><a href="https://elementos.buap.mx/audio.php?etiqueta=Especiales%20de%20ciencia">Puedes echarles una oreja pinchando aquí</a>. Gracias.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">.</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />Leopoldo Noyola Rochahttp://www.blogger.com/profile/12308631544215980787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8647157104228522963.post-59553159460827938922023-04-14T15:00:00.003-07:002023-04-14T15:00:56.654-07:00... en la calle<p> </p><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7D8P2RNa2UMX5NlWeKFekX0OR037B7AclBIJApqsT2zsahGjovb8ys2_kea8hcXv-UTjPexNVSrC1gFhLGIFyLsvESxv3cm_8sF6cMoNTYzav7obsLLndwFTs7_ezHyOogmNeo7fQaxZuFfnyKH2OeOM1vEvy4pmHSZfqAihC_iKUIVBCP9TItXQw/s640/En%20la%20calle.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="426" data-original-width="640" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7D8P2RNa2UMX5NlWeKFekX0OR037B7AclBIJApqsT2zsahGjovb8ys2_kea8hcXv-UTjPexNVSrC1gFhLGIFyLsvESxv3cm_8sF6cMoNTYzav7obsLLndwFTs7_ezHyOogmNeo7fQaxZuFfnyKH2OeOM1vEvy4pmHSZfqAihC_iKUIVBCP9TItXQw/s320/En%20la%20calle.jpg" width="320" /></a></div><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt;">Mientras camina del brazo de su hija, el anciano recuerda su niñez en un
pueblo de los de antes, cuando todos vivían apartados del mundo. En 1950 llegó
el telégrafo, gracias a que nuestro pueblo se atravesó en una obra importante
del gobierno y le tocó. Con el telégrafo tuvimos contacto con el exterior. El
telégrafo nos permitió conocer, al día siguiente, la muerte del hermano de mi
papá. No una semana después, como ocurrió antes del telégrafo con el abuelo. En
los años sesenta llegó el teléfono al pueblo. Toda una novedad. “Operadora”
–contestaba una señorita. 232, pedía uno de prisa. “Espere, por favor”
–respondía la mujer– y empezaban los timbrazos. Oír la voz humana fue
maravilloso, pero la de Conchita, tu abuela, superior a todas las expectativas
de la época –el anciano se detiene y mira el cielo–, le hablé al oído, me
escuchó, lloramos, nos perdimos; volvimos al pueblo y nos casamos. Todo por
teléfono. Es una tradición de un servicio público que el Estado y la empresa
privada han proporcionado a la gente, un servicio necesario por un largo
tiempo, mientras la marginación y la pobreza reinen en nuestros pueblos. ¿En
verdad interesábamos al gobierno? Eso, en este pueblo, ya era una sorpresa.</span><p></p><br /><p></p>Leopoldo Noyola Rochahttp://www.blogger.com/profile/12308631544215980787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8647157104228522963.post-90287127535813383592023-04-13T17:29:00.001-07:002023-04-13T17:29:07.679-07:00... en otra cabina<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzZz7Sk8TMEW6vTnyEnltwWnY09JTPJmH5jp1ISuq3ozUD0FzmJp1uWzL3UMCIGQxkDMkebQRLJj9j-4SqT8EjzsoB31O6oATvU-mqFvcDooF3FNJF1JUiuXvWfZ9A_-FDQIk7WohgVSw3FIiJo9jP8HXjzKrNyc1ZBLjsZfN1T95vrZOalsmqDstD/s600/En%20otra%20cabina.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="480" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzZz7Sk8TMEW6vTnyEnltwWnY09JTPJmH5jp1ISuq3ozUD0FzmJp1uWzL3UMCIGQxkDMkebQRLJj9j-4SqT8EjzsoB31O6oATvU-mqFvcDooF3FNJF1JUiuXvWfZ9A_-FDQIk7WohgVSw3FIiJo9jP8HXjzKrNyc1ZBLjsZfN1T95vrZOalsmqDstD/s320/En%20otra%20cabina.JPG" width="256" /></a></div><br /><p></p><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt;">Un anciano campesino mira atónito un video de su hijo con su familia en
Los Ángeles. Las lágrimas resbalan por su ajado rostro mientras ve a su nieto
jugar futbol en una verde cancha de pasto en los Estados Unidos. Cuando termina
de ver el video, que es breve, decide enviar una carta a su hijo, para que lo
reciba en Phoenix. Saca un papel con su e-mail y le pide a la empleada que le
redacte sus palabras. Le agradece el video y le informa que le agradó mucho,
que lo hizo reír. Al final el anciano sale muy satisfecho de este original
servicio público, tan necesario para el gran número de adultos mexicanos que
nunca va a tocar una computadora en su vida. Se les hubiera ocurrido antes. Un
servicio inteligente, un precio justo. Y los campesinos de México, que viven en
las zonas más lejanas del país, tendrían su servicio de telecomunicación
actualizada.</span></p><br /><p></p>Leopoldo Noyola Rochahttp://www.blogger.com/profile/12308631544215980787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8647157104228522963.post-4993310733085012442023-04-10T16:03:00.005-07:002023-04-10T16:03:39.610-07:00Los videos de doña Vero<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFhg48tYuB3aOSJytpNEqFzZowIz0iwhunyqyUtGCpwv1a_4yZ-kBkd-10zHqr6Rou0HxkdFR53Wax4HV8uPA37C9pweuQmyVyPz_FtKGW1WWlv_CfsoC_fl3CA5MQQOqixQoMSY5V74wWpkLD1jRrHGSFlZ7Cb4xEfvFaFWzkD4iDsJ1Vg2WCYG3Q/s2272/Do%C3%B1a%20Vero.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2272" data-original-width="1704" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFhg48tYuB3aOSJytpNEqFzZowIz0iwhunyqyUtGCpwv1a_4yZ-kBkd-10zHqr6Rou0HxkdFR53Wax4HV8uPA37C9pweuQmyVyPz_FtKGW1WWlv_CfsoC_fl3CA5MQQOqixQoMSY5V74wWpkLD1jRrHGSFlZ7Cb4xEfvFaFWzkD4iDsJ1Vg2WCYG3Q/s320/Do%C3%B1a%20Vero.JPG" width="240" /></a></div><p></p><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span lang="ES-MX" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: Arial;">Imaginen una población marginal de la sierra norte de Puebla, una
anciana humilde, doña Vero, con su rebozo oscuro y sus trenzas canas, chatea
alegremente con su hijo menor, que está en Los Ángeles, en California. Una
diligente joven de la comunidad, empleada del gobierno, escribe las respuestas
de la señora porque ella sí sabe leer, puede leer en la pantalla las palabras
que le responde su hijo. “Es como hablar con él”; tendrían que ver su cara
mientras aparece el siguiente mensaje. Ella suelta una carcajada y responde de
inmediato.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span lang="ES-MX" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: Arial;">Centros públicos de Internet, con cabinas y operadores que emplean los
teclados y el mouse para comunicar a la gente que lo necesita, para recuperar
el histórico servicio telegráfico que tenía una tarifa por un mensaje de diez
palabras; cada palabra subsecuente se cobraba por separado. Un servicio para la
gente más necesitada, la más pobre y habría sido todo un éxito. La gente
adulta, los campesinos, las madres de familia acuden a la agencia Telecom,
donde se les proporciona el servicio de internet, comunicación integrada, para
hacer contacto con sus familiares a través de videomensajes y chateo, encontrar
alguna respuesta o enviarte las fotos de la boda de tu hermano en Los Ángeles.
Lástima que esta historia haya sido solamente un sueño. Creo.<o:p></o:p></span></p><br /><p></p>Leopoldo Noyola Rochahttp://www.blogger.com/profile/12308631544215980787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8647157104228522963.post-32035151226871905382023-03-28T16:07:00.004-07:002023-03-28T16:07:23.656-07:00Internet para el pueblo<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbEwG2VPTSc0W2GEejhw5cg1iAZON-c2hJwINgwPIINrm14SBdKG1R1l476M25HqiJphx22En6aVZkHjvQ_IK02sdkgl9PP69GPmBZJxeGtnjvoaqk1_jEc2oLXBtKKFH4YI5FKHYNmH7REGZafVMDp945UURAVwxRhRY9eov3bzvBS7mx8wSd-DAy/s580/Internet%20para%20el%20pueblo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="435" data-original-width="580" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbEwG2VPTSc0W2GEejhw5cg1iAZON-c2hJwINgwPIINrm14SBdKG1R1l476M25HqiJphx22En6aVZkHjvQ_IK02sdkgl9PP69GPmBZJxeGtnjvoaqk1_jEc2oLXBtKKFH4YI5FKHYNmH7REGZafVMDp945UURAVwxRhRY9eov3bzvBS7mx8wSd-DAy/s320/Internet%20para%20el%20pueblo.jpg" width="320" /></a></div><br /><p></p><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span lang="ES-MX" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: Arial;">A principios del siglo XXI lo difícil era hacer entender el concepto del
internet a las autoridades de pueblos marginales de la Montaña de Guerrero,
donde anduvimos trepados con el afán de construir páginas municipales en los
albores del nuevo siglo. Una utopía que no se planteaba como algo práctico,
como un servicio público, al igual que el correo.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span lang="ES-MX" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: Arial;">El internet es un instrumento de comunicación que el gobierno debe
proporcionar a la numerosa gente necesitada del país –que no tendrá nunca una
PC en su casa–, como antes lo hizo con la telefonía y la telegrafía, un
servicio de la gente que se muestra abierta a tratar de entender su complicado
funcionamiento. La gente lo que necesita es enviar palabras o sonidos o
fotografías o videos o emoticones. Necesita comunicarse con su hijo. Con su
esposo. Con su suegra. Pertenece al estado primario de los derechos humanos, el
derecho a comunicarse a través de los medios de comunicación eléctricos; en
cuanto al internet el Estado no debe desentenderse, debe proporcionar ese
servicio en el campo, en los lejanos territorios de las sierras madres. Hay en
medio de los servicios de telecomunicaciones muchos sistemas de comunicación
que hoy son obsoletos, el télex, el teletipo, la telefonía doméstica, el
teléfono público. El internet nos plantea una combinación suculenta de todo
eso. Acabó convirtiéndonos a todos en telegrafistas que por fin comprenden su
labor, sin precisar ayuda nosotros mismos transmitimos textos, audios,
imágenes, video, software; pero esta habilidad no es igual si vamos a las
sierras de México, en los pueblitos de las costas. Ahí el Estado podrían
facilitarle las cosas a los usuarios y tener un servicio público de internet.
El internet es un asunto tan complejo para muchos mexicanos y mexicanas que sin
exagerar es como si a toda la población de nuestro país en 1851 tuviera que
aprender Morse para comunicarse a través del telégrafo.<o:p></o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES-MX" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: Arial;">. -- .--. .-. --- -… .- -.. .-.. . <o:p></o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span lang="ES-MX" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: Arial;">(improbable)<o:p></o:p></span></p><br /><p></p><p>.</p>Leopoldo Noyola Rochahttp://www.blogger.com/profile/12308631544215980787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8647157104228522963.post-51876995105320776172023-03-16T18:56:00.004-07:002023-03-16T18:56:48.842-07:00Salmones sordos<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHLC2Me0DaOpFMjoOYSbZWR-GOOJR13TaUPrBNHdVr5t0BAPT3ujjEQmLiG0yGxsEXMFpS2WZaq0mJ25VYdeyAq7Bvt-Mp7diTOMSaLBoZFCvqoajmr-2RAb4RylKUgMVoXRrLEn7mpJPmXXjrUEEmAXnrxkIVHB2v4Qs2wH0Lle6dFCzcmKNbMiwW/s701/Salmones%20sordos%20jaulas.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="701" height="247" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHLC2Me0DaOpFMjoOYSbZWR-GOOJR13TaUPrBNHdVr5t0BAPT3ujjEQmLiG0yGxsEXMFpS2WZaq0mJ25VYdeyAq7Bvt-Mp7diTOMSaLBoZFCvqoajmr-2RAb4RylKUgMVoXRrLEn7mpJPmXXjrUEEmAXnrxkIVHB2v4Qs2wH0Lle6dFCzcmKNbMiwW/s320/Salmones%20sordos%20jaulas.jpg" width="320" /></a></div><br /><p></p><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span lang="ES-MX" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: Arial;">Uno de cada dos salmones criados en piscifactorías es sordo. Sufren
sordera y la razón es el crecimiento acelerado que experimentan, pues provoca
alteraciones en el tamaño y composición de los otolitos, en el oído del pez,
pequeños cristales que se encuentran sobre los cilios de las células
sensoriales. No es la única dolencia de estos peces nacidos en granjas, como
las que vimos en el Lago Rupanco, en el sur de Chile; estos salmones enjaulados
sufren obesidad, escoliosis, está parasitado por piojos de mar y, además, vive
deprimido. Esto lo leo en la página Gastromía&cía del año en que anduvimos
por allá, 2017. Un 50 % de los ejemplares de granja tiene problemas de
audición, otra versión dice que el 95 % de los salmones que se crían en
cautividad a nivel mundial es sordo, la razón es una deformidad presente en los
huesos del oído, pero se desconocía el origen de esta deformidad. <a href="https://gastronomiaycia.republica.com/2017/08/17/el-salmon-de-piscifactoria-sufre-sordera-y-la-razon-es-el-crecimiento-acelerado/ " target="_blank">La causa ladescubrieron investigadores de la Universidad de Melbourne</a>, es el crecimiento
acelerado del salmón de piscifactoría la causa de su sordera. Crecer rápido.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbtJGMuIVKWEWabfUHHVOjRGyjZfDafe89kQCwLk2eI3uYlZXsbLx8p9wy_5vFu364FPt2YdE_FHK2OpCn53Urfu5LH-uX3pX8YWAlDwVCvw_1NwSuHLm2xhrsnLV3vjg-WonmbwMSuvTknDo-wgLYr1oGWTwYVeb_e-1PObCvtkV91oixoAWE1Q-t/s943/Salmones%20sordos%20achicado.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="559" data-original-width="943" height="190" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbtJGMuIVKWEWabfUHHVOjRGyjZfDafe89kQCwLk2eI3uYlZXsbLx8p9wy_5vFu364FPt2YdE_FHK2OpCn53Urfu5LH-uX3pX8YWAlDwVCvw_1NwSuHLm2xhrsnLV3vjg-WonmbwMSuvTknDo-wgLYr1oGWTwYVeb_e-1PObCvtkV91oixoAWE1Q-t/s320/Salmones%20sordos%20achicado.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; text-align: left;">Más tarde vimos en Hornopirén una portentosa salmonera, grandes
edificaciones forradas de lonas negras; pero en Rupenco, a cuya vera estuvimos
tres días, nos tocó ver las jaulas blancas que flotaban en estructuras
cuadriculadas, indiferentes al portentoso escenario de este lago de aguas
oscuras y profundas, con sus playas pobladas de millones de piedras redondas y
pulidas, lanchas que transportan técnicos que llegan día y noche, alumbrando
con sus potentes lámparas. Los salmones llegaron aquí porque los trajeron los
japoneses; ahora quieren llevar su cultivo, aprovechando la pureza del agua del
sur de Chile, hasta la mismísima Tierra de Fuego.</span></div><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span lang="ES-MX" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: Arial;">Un pescador de Tenaún, en la isla de Chiloé, se quejaba de que las
salmoneras extranjeras habían echado a perder el lecho marino de las costas del
sur chileno. Una lancha se acerca lentamente a las jaulas de materiales ligeros
y unos hombres descargan y cargan cajas de madera de todos los tamaños.<o:p></o:p></span></p><br /><p></p><p>.</p>Leopoldo Noyola Rochahttp://www.blogger.com/profile/12308631544215980787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8647157104228522963.post-57260370790219928172023-03-10T11:49:00.004-08:002023-03-11T06:44:16.959-08:00Cordilleras<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFGPpd9IYtOwgmF5ibNfSJxwwrN5wGhVo2AESBz0WYwWKsHBsB3Fe-1yk6sslNpOeLc8_Gff8TbSOOg1opaIUAzgPqiURaTaEJmTwLgnommqUTqbInXbc2ch_HzO0MPEqxzmcrKz7OxoXSArQjSTDFhnu7MRyjlHJN6p7wSY9PNffbHLGH7ZW59fsh/s1280/Puelche%20a%20La%20Arena%2020.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="1280" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFGPpd9IYtOwgmF5ibNfSJxwwrN5wGhVo2AESBz0WYwWKsHBsB3Fe-1yk6sslNpOeLc8_Gff8TbSOOg1opaIUAzgPqiURaTaEJmTwLgnommqUTqbInXbc2ch_HzO0MPEqxzmcrKz7OxoXSArQjSTDFhnu7MRyjlHJN6p7wSY9PNffbHLGH7ZW59fsh/s320/Puelche%20a%20La%20Arena%2020.jpg" width="320" /></a></div><p></p><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; tab-stops: 149.35pt;"><span face=""Arial",sans-serif" lang="ES-MX" style="font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: Arial;">Pasando Temuco hacia el sur sobre la carretera
que cruza Chile de punta a punta, comienza la región de los lagos que en el
mapa parecen botones de un abrigo de pequeños a grandes, cada vez más grandes, hasta
llegar al lago Yanquihue, grande como un mar, la cordillera sigue hasta que
topa en Puerto Montt con el océano Pacífico. Ahí termina hundida la cordillera
de la costa, que viene desde Antofagasta y recorre todo Chile hasta el sur,
aquí sucumbe en esa depresión para emerger nuevamente y convertirse en la gran
isla de Chiloé. La otra cordillera, Los Andes, siguen camino al sur y comienza
a fragmentarse cada vez más hasta disolverse en el fondo continental.<o:p></o:p></span></p><br /><p></p>Leopoldo Noyola Rochahttp://www.blogger.com/profile/12308631544215980787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8647157104228522963.post-15567310875382652532022-11-20T13:27:00.003-08:002022-11-20T13:27:49.747-08:00Panspernia<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitkrInBMuS9UPlwtIEJupaZESvsRWLrU3969cFWTTRvLvR_P1ctyAF5XTE9S3xVdkwldBPpM9INvQHsiCpvoXxq147kp9VJB4GbDkNjA83WA5u_ARcffVh5Qu-9YxWPe7hHLBNLMYFqDvEAsbUnMNH__o04LIFrxkNcCpj_121lluNkH67k-VlMk_P/s712/Panspernia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="475" data-original-width="712" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitkrInBMuS9UPlwtIEJupaZESvsRWLrU3969cFWTTRvLvR_P1ctyAF5XTE9S3xVdkwldBPpM9INvQHsiCpvoXxq147kp9VJB4GbDkNjA83WA5u_ARcffVh5Qu-9YxWPe7hHLBNLMYFqDvEAsbUnMNH__o04LIFrxkNcCpj_121lluNkH67k-VlMk_P/s320/Panspernia.jpg" width="320" /></a></div><br /><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Arial;"><b>No solo creo que la teoría de la panspermia es
irrefutable en la vida de este y todos los planetas con vida orgánica, sino que
el diseño molecular es el común del universo, lo que en esencia nos convierte
en polvo de estrellas. Preferible que Ángel.</b><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Arial;"><b><br /></b></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Arial;"><b>.</b></span></p>Leopoldo Noyola Rochahttp://www.blogger.com/profile/12308631544215980787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8647157104228522963.post-89005705161104061792022-11-15T15:18:00.002-08:002022-11-15T15:18:47.043-08:00Vas a perderla<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6bopiSLBxqLePFwa4ZhWDKSFNG7MeF6htwewnK6ae0UQGIcOAIgVPX4okfM3ZYyMhTomCOlz5BBUn41E1uUCNog69IhBDdUE27hhwOx_rqwhaJeSK-inu-f9P8L00Kjl4bx1ZRzxPrOisLdKWMmUEpt18-IYcPcks6ErSxMfeAh9ULeqBOK8jUjeo/s939/C%C3%A1mara%20empe%C3%B1ada.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="591" data-original-width="939" height="201" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6bopiSLBxqLePFwa4ZhWDKSFNG7MeF6htwewnK6ae0UQGIcOAIgVPX4okfM3ZYyMhTomCOlz5BBUn41E1uUCNog69IhBDdUE27hhwOx_rqwhaJeSK-inu-f9P8L00Kjl4bx1ZRzxPrOisLdKWMmUEpt18-IYcPcks6ErSxMfeAh9ULeqBOK8jUjeo/s320/C%C3%A1mara%20empe%C3%B1ada.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; text-align: left;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; text-align: left;">El viernes fui a empeñar la cámara de fotografía
que había desempeñado una semana atrás. Es muy triste ver cómo le arrebatan a
la gente sus cositas por unos cuantos pesos. Yo planifico para no perder mi
cámara, pero la gente inevitablemente pierde sus objetos valiosos que
intercambian por una quinta parte de su valor. Me dieron 400 pesos, tan solo la
tarjeta de video vale el doble. Un despojo.</span></div><p></p><p>
</p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Arial;">Yo pensé que me pagarían ese fin de semana los
guiones y entre menos me dieran por la cámara mejor, más fácil de recuperarla,
pero no me pagaron y esa bicoca apenas sirvió para maldita la cosa. Así es que
amanecí, ese lunes, fatalmente despojado en el empeño porque sencillamente no
tuve con qué sacar la cámara. Eso pasó hace tiempo, pero queda la cicatriz.<o:p></o:p></span></p><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: ES-MX; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Arial; mso-fareast-language: ES-MX;">Foto </span><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 9.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: ES-MX; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES-MX; mso-fareast-theme-font: minor-fareast; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><a href="https://www.blogdelfotografo.com/mejores-camaras-fotos-compactas/"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-fareast-font-family: Arial;">https://www.blogdelfotografo.com/mejores-camaras-fotos-compactas/</span></a></span><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 9.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: ES-MX; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Arial; mso-fareast-language: ES-MX;"></span><p></p>Leopoldo Noyola Rochahttp://www.blogger.com/profile/12308631544215980787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8647157104228522963.post-10639287155990737862022-11-02T10:48:00.005-07:002022-11-20T13:36:30.376-08:00El 4T<p style="text-align: center;"> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBRPGoRJQ0eN2hcyLTE8Qba6dpWZLp9z_W3covaI5Ume1Ut94MI7cklhl0PiawKtc-eI1HY2H2U690-07Umnt-REvNR-ppzuZaIimY9dFdUrpf44qyMZaMDZg26Vr5z43GxqwzPCBE65a7_B9h5z4p9qgsQ2GblIfAnytSlhsR8tW4MnVOtEnouviw/s1140/PhotoLab_Kathleen_P_20221102_105246.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="853" data-original-width="1140" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBRPGoRJQ0eN2hcyLTE8Qba6dpWZLp9z_W3covaI5Ume1Ut94MI7cklhl0PiawKtc-eI1HY2H2U690-07Umnt-REvNR-ppzuZaIimY9dFdUrpf44qyMZaMDZg26Vr5z43GxqwzPCBE65a7_B9h5z4p9qgsQ2GblIfAnytSlhsR8tW4MnVOtEnouviw/s320/PhotoLab_Kathleen_P_20221102_105246.jpg" width="320" /></a></div><br /><p></p><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Luego de morir dos veces <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Andrés, un diablo insistente<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">alcanzó a ser presidente<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">salvando los dos reveses <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Con democracia y sin gritos <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">La 4-T ganó todo<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">el infierno principal <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">y decenas de infiernitos<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Llegó al trono del infierno<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Poco equipo o casi nada<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">la espada desenvainada<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Decidido a ser eterno<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Contempla los cuatro vientos<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">No le gusta lo que ve<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Diablos corruptos por cientos<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">(Mil priístas irredentos)<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Muy en modo 4T<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">“Vengo a rescatar al pueblo<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Pues aquí no hay democracia<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Mano dura y mano lacia<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Denme chance y lo resuelvo”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">“Quiero anunciar que un
infierno<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Corrupto y conservador<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">No cabe en el nuevo amor<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Que es campechano y fraterno”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span style="font-size: 12pt;">El pueblo, diablos panzones</span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Muy propenso a los regalos<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Se benefició a intervalos<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Con becas y comisiones<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Mandó becas para todos<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Niños, jóvenes y ancianos<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Hasta en los pueblos lejanos<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Cobraron de todos modos<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span style="font-size: 12pt;">Su plan en las mañaneras</span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">ha dividido el país<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Refuta todo desliz<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Y no se encarga de veras<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Gobierno de primerizos<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Arrancó creando entuertos<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Primero los aeropuertos<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Después los fideicomisos.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Lo más triste a este respecto<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Es que el país se derrumba <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Ya no cabe tanta tumba<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Ni tanto "crimen perfecto"<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Toda verdad lo provoca<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">No acepta ninguna falla<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Le pasó con el tren maya<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Y en las cuentas de Dos Bocas<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Habrá quién le recrimine<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Tanta presunción de honrado<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Va a mandarnos al pasado<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Con la destrucción del INE<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Tres años después lo mismo<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Una ausencia de estructura<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Después de tanta locura<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Solo le queda el cinismo<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Sin admitir ni un defecto<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Nombrado Rey del caché<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Canta diario a Chico Che<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Y aquí "todo está perfecto"<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Murió entonces sin querer<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">De verdad estaba enfermo<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Recién llegado al infierno<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Así le habló Lucifer:<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">“Sé bienvenido al averno<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Una ardiente recompensa<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">para todo aquel que piensa<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Que merece ser eterno”.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br /></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">.</span></p><div style="text-align: center;"><br /></div><p></p>Leopoldo Noyola Rochahttp://www.blogger.com/profile/12308631544215980787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8647157104228522963.post-78663818523856825322022-11-02T10:30:00.001-07:002022-11-02T10:30:11.584-07:00<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4ghmOG_ZDG78hAU-okB7Tg5CGWKfP8GP6s506n2_KkPcOFyL-7Djytn9ODVDgwyaK5-FiiAJgkaD1aQTRWRCMqJrjW4TdWXY6Rg2LnxlxWLAQacyQul9ZigFnOj8QGi8e8xKw5bWRhj9xpF60Q-gdkw4Jnva7hXHUriifYTB8xrVX-0oHIxvyVFAD/s1600/Jane.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4ghmOG_ZDG78hAU-okB7Tg5CGWKfP8GP6s506n2_KkPcOFyL-7Djytn9ODVDgwyaK5-FiiAJgkaD1aQTRWRCMqJrjW4TdWXY6Rg2LnxlxWLAQacyQul9ZigFnOj8QGi8e8xKw5bWRhj9xpF60Q-gdkw4Jnva7hXHUriifYTB8xrVX-0oHIxvyVFAD/s320/Jane.jpg" width="320" /></a></div><br /><p></p><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Arial;">En el inicio de mi propio tercer acto en el que
me invade un optimismo menos rutilante que el de mi admirada Jane Fonda, aunque
ahora anda con cáncer; debo decir que coincido con ella en cuanto a que el
juego de la vida sigue y hay que procurar jugar y divertirse. Es decir, que mi
vida en esta nueva etapa, de anciano formal, sí necesita de una actitud que le
ayude a equilibrar el lastre del deterioro físico, que definitivamente a mí se
me nota más que a ella, pero que se mantenga en lo posible el entusiasmo. Todo
estará bien. Pero volvemos a lo mismo, tal vez la vida al final solo sea nadar
de muertito. Pero coincido contigo, querida Jane, hay que buscar la forma de
divertirse.<o:p></o:p></span></p><br /><p></p>Leopoldo Noyola Rochahttp://www.blogger.com/profile/12308631544215980787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8647157104228522963.post-63979302823021308042022-09-03T09:51:00.002-07:002022-09-03T09:51:41.776-07:00Ondas gravitacionales, o sea...<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqdWQ23UZ3FsacekDUhrRa5YYdX5oO4HkZJLRdZvOTSCrAdf2yTSfQanhe6--i6UEen3EvQbDBp3lxCzy8a4BURB3vOU9jCp8NnqaG_PA-OxNmc25b4J0KNlspPJd-RrKfBSpfTphGgtbbCIsuWAqbjxT-_hGFbXBJm_dp_PsvRyoofwGVYSe8qMYw/s1379/Polo%20Noyola%201.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1379" data-original-width="1080" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqdWQ23UZ3FsacekDUhrRa5YYdX5oO4HkZJLRdZvOTSCrAdf2yTSfQanhe6--i6UEen3EvQbDBp3lxCzy8a4BURB3vOU9jCp8NnqaG_PA-OxNmc25b4J0KNlspPJd-RrKfBSpfTphGgtbbCIsuWAqbjxT-_hGFbXBJm_dp_PsvRyoofwGVYSe8qMYw/s320/Polo%20Noyola%201.jpg" width="251" /></a></div> <p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Arial;">Capturadas ya las ondas gravitacionales dejó de
haber certeza en la siguiente conversión que experimentará la humanidad en
carne propia, será la telecomunicación total, cuando sea posible desintegrarnos
molecularmente para transmitirnos a la velocidad de la luz, convertidos en
electricidad, a galaxias cercanas.</span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Arial;"><br /></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Arial;">. <o:p></o:p></span></p><p><br /><br /></p>Leopoldo Noyola Rochahttp://www.blogger.com/profile/12308631544215980787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8647157104228522963.post-58945767960347493052022-08-28T16:38:00.002-07:002022-10-06T13:36:28.094-07:00No sabían nada<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjt0neUTKeFEgZcOkgjpqCdOlh6gqstD19j7DYFohivlGDTZsayWUCzes9RswTNTqXc2Vwq6_V_Kz6ht7pFSZ7v9SITYNC25l2KDgZkBJXRhHhO7DqO8gDzagSum5Lg1nrHZguPa1MqTvbWBeBZSdvRuiRd5USLa3iCg5x9UtLx2Lt3rIWvN9iUWml9/s700/No%20sab%C3%ADan%20nada.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="340" data-original-width="700" height="155" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjt0neUTKeFEgZcOkgjpqCdOlh6gqstD19j7DYFohivlGDTZsayWUCzes9RswTNTqXc2Vwq6_V_Kz6ht7pFSZ7v9SITYNC25l2KDgZkBJXRhHhO7DqO8gDzagSum5Lg1nrHZguPa1MqTvbWBeBZSdvRuiRd5USLa3iCg5x9UtLx2Lt3rIWvN9iUWml9/s320/No%20sab%C3%ADan%20nada.jpg" width="320" /></a></div><br /><p></p><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Arial;">La maestra Anna María de la escuela PRONIM de
San José de los Sapos, municipio de León, Guanajuato, me habla sobre su método
de enseñanza para estos niños de perfil étnico, hijos de los jornaleros que
llegan desde lejanas tierras del sur mexicano que llegan
para sembrar y cultivar campos infinitos. Es agosto de 2012. Dice Ana María:<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Arial;">"Hay
que observar a los niños en qué nivel llegan, porque siendo niños de cuatro
años, físicamente parecían de dos, niños que tenían doce años parecían de
seis; entonces ver y observarlos para poder aplicarles metodología a ellos.
Algunos niños que eran de una familia sí tenían estudios, decían: “yo ya voy en
segundo de primaria”, ellos iban más aventajados, pero había niños de diez años
que no sabían tomar un lápiz, no sabían nada; entonces desde el principio
comenzamos con el juego, con el desarrollo personal; por la higiene, la
limpieza, hasta lograr hacer grafismos, hasta lograr aprender. Yo fui
enseñándoles desde el principio, porque la mayoría no traía nada."<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Arial;"><br /></span></p>
<p class="MsoNormal"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Arial;"><i>Fragmento
testimonial de Anna María Gutiérrez Rangel, maestra de la escuela PRONIM San
José de los Sapos, municipio de León, Guanajuato. Agosto, 2012</i><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Arial;"><i><br /></i></span></p><p class="MsoNormal"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: Arial;"><i>.</i></span></p><br /><p></p>Leopoldo Noyola Rochahttp://www.blogger.com/profile/12308631544215980787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8647157104228522963.post-50076898928106580942022-08-06T08:28:00.004-07:002022-08-06T08:28:35.721-07:00Blumi<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZPBvy_gFlSEkdTxuunEmok4nRhnKZqUUwTqHaYBe3n0pZ-GY-8eYYBQuF5ggtipmKAQFKq_dbA8PnbJyyyoNQGjv12GEwHjMbjF5kfj-QN-qTE2ZLu3-ujmVkL4EAK5OQA1VizrEc7XPg7YntyjTulgnmzXSy6E7iLSfqbKTExNGT6UVHIgW48E-R/s1133/WhatsApp%20Image%202022-08-06%20at%2010.25.54%20AM.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="706" data-original-width="1133" height="199" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZPBvy_gFlSEkdTxuunEmok4nRhnKZqUUwTqHaYBe3n0pZ-GY-8eYYBQuF5ggtipmKAQFKq_dbA8PnbJyyyoNQGjv12GEwHjMbjF5kfj-QN-qTE2ZLu3-ujmVkL4EAK5OQA1VizrEc7XPg7YntyjTulgnmzXSy6E7iLSfqbKTExNGT6UVHIgW48E-R/s320/WhatsApp%20Image%202022-08-06%20at%2010.25.54%20AM.jpeg" width="320" /></a></div><br /><p></p><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">La melancólica virginidad de las gatitas operadas muy
jóvenes. La Blumi también sueña con ese rumor que no proviene de la memoria
sino de sus genes, su instinto de sobrevivencia que es cegado por esa cirugía
contra natura.<o:p></o:p></span></p><br /><p></p><p>.</p>Leopoldo Noyola Rochahttp://www.blogger.com/profile/12308631544215980787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8647157104228522963.post-79145712994080812542022-06-20T17:14:00.006-07:002022-06-23T16:40:47.490-07:00Mujeres<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbokq0PMRDU9GdkpvYzvHKyVHzpGKcATPZATzJWGNj4G_KSmC0cHmdvGxSlwJlLd2r10g7RxCcRMwrihnlnHNSp7ES58Gsk2u-WBzXaD24UH17Zh5qkzAyQ2mlJ8_QyDn3wr1ia3cvU2OIQeU_vfJAE0dAlLTSQJVJPvl_aaQxcMonaIvk0eRfiZa-/s960/Mujeres.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="716" data-original-width="960" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbokq0PMRDU9GdkpvYzvHKyVHzpGKcATPZATzJWGNj4G_KSmC0cHmdvGxSlwJlLd2r10g7RxCcRMwrihnlnHNSp7ES58Gsk2u-WBzXaD24UH17Zh5qkzAyQ2mlJ8_QyDn3wr1ia3cvU2OIQeU_vfJAE0dAlLTSQJVJPvl_aaQxcMonaIvk0eRfiZa-/s320/Mujeres.jpg" width="320" /></a></div><p></p><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="line-height: 150%;"><span style="font-size: xx-small;">Foto intervenida de mi
familia chihuahuense</span><span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face=""Arial","sans-serif"" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Estimadas amigas, siempre
las he preferido por sobre mis estimados amigos, las he preferido para vivir
desde que fui un espíritu libre por la vida, poco después de la adolescencia, y
he vivido con ustedes (es decir, mujeres) porque mi forma de ser se acomoda a
la forma de ser femenina. Más allá del cliché, me gusta el orden y los hábitos
domésticos que ustedes han llegado a dominar culturalmente porque te ofrecen una mejor calidad de vida. Tuve la fortuna también de encontrarme en la vida algunos hombres modernos, de quienes aprendí a
ser también un hombre moderno; significa que tiene esas cualidades porque eres
consciente de la necesidad humana –ni femenina ni masculina– de sobrevivir porque eres autosuficiente, porque te encargas de tus desechos, limpias de tu desorden; esa experiencia cultural las hace más experimentadas e independientes, muchachas –que desde luego
incluye a todas mis queridas familiares–, la cultura humana no sería la misma sin su presencia,
han sido el sostén de esa civilización; me parece verosímil que ustedes hayan sido las primeras agricultoras; las inventoras de los
idiomas. Lo pienso de corazón. Pero ninguna de estas ideas quiere
decir que sea feminista. O que esté completamente emancipado. Creo que hay que
ser mujer para ser feminista. Prefiero pensar que los hombres tuvimos que modernizarnos, pero que por desgracia falta para que eso ocurra a profundidad, cuando alcancemos la convicción de reconocerse a la mujer en la mujer. No como una propiedad del hombre. Los feminicidios
son una explicación de este conflicto masculino contemporáneo, hombres incapaces de
imaginarse el mundo sin poseer mujeres en propiedad, como ocurrió a lo largo de cincuenta siglos de civilización humana. Es
una “pérdida” mal comunicada por los adultos a los jóvenes por la generación precedente, sus
padres, que vivieron bajo un modelo de machismo tradicional en donde indudablemente ellos
mandaron. O al menos eso creyeron. Pero ese mundo ya no existe. Y ante un completo extravío estos nuevos hombres matan a las jóvenes que en todo caso deberían cortejar. Como sea, amigas,
les mando un abrazo fraterno de un hombre que ha aprendido a amarlas y a
admirar su agudeza, su inteligencia y su moral mucho más avanzada que la de los
elásticos homicidas. En otras palabras, es el hombre quien debe cambiar y modernizarse
–por decir una palabra sencilla y clara–, porque las mujeres han cambiado cada
minuto de los últimos cien años, y contando. Y ahora falta ese pequeño
empujón al hombre, quienes deben buscar independizarse de su esposa-madre que los alimenta
y los lava, y ya emancipado que aprenda a alimentarse, a limpiar su basura, a cocinarse
sus frijoles. Esa independencia lo hará sentirse cómodo con su género, lo
independizará, lo liberará. Y al poco percibirá de otra manera a las mujeres, entenderá
que lo único que ellas piden es respeto humano. Y te dejarán seguir con tu
vida.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face=""Arial","sans-serif"" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br /></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face=""Arial","sans-serif"" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">.</span></p><br /><p></p>Leopoldo Noyola Rochahttp://www.blogger.com/profile/12308631544215980787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8647157104228522963.post-19482477082580477102022-05-25T17:19:00.004-07:002022-05-25T17:19:46.092-07:00Migrantes<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjleUSNSiVK8CVNAND6L0LPCokuiyVR_HSJzro0xoZWEudYWAMCpKVRj-kFljmvWaSQMdJlSzufKWM3IXwmww1a_pTlWM27PpV0W8ooG7moq7sKEhbA1iORCHq-nEoO-o3bO1LstoRZfA_eeLsoeq1ry1167DUsR4r6SWA1NqlrS3PV4UXnRkHeU8Vj/s1002/Migrantes.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="944" data-original-width="1002" height="301" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjleUSNSiVK8CVNAND6L0LPCokuiyVR_HSJzro0xoZWEudYWAMCpKVRj-kFljmvWaSQMdJlSzufKWM3IXwmww1a_pTlWM27PpV0W8ooG7moq7sKEhbA1iORCHq-nEoO-o3bO1LstoRZfA_eeLsoeq1ry1167DUsR4r6SWA1NqlrS3PV4UXnRkHeU8Vj/s320/Migrantes.jpg" width="320" /></a></div><br /><p></p><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">No son visibles como los emigrantes
internacionales que saltan el muro, no transitan por desiertos en frías
madrugadas, no hacen marchas fabulosas bajo la atención del mundo y tampoco
cruzan ríos caudalosos; pero también son migrantes; también son pobres. Muy. Tanto,
que no pueden dejar a sus numerosas familias en el pueblo ¿a qué? Por eso
viajan con ellas enormes distancias para vivir en infinitos campos agrícolas equipados
con campamentos para instalarse ahí con su familia toda la temporada de
barbecho y cosecha. Estos migrantes tampoco hacen nada en la penumbra, son mexicanos
documentados, a veces viajan en autobús, frecuentemente en las bateas de
vehículos diversos, depende de la distancia, porque trabajo agrícola existe en
todos lados, visité algunos de esos campos en Veracruz, Puebla, Hidalgo,
Guanajuato, Zacatecas, Chihuahua y Sonora; van a las pizcas de hortalizas en
los infinitos campos de monocultivos propiedad de mexicanos y de gringos. Ajo,
sandías, cebollines; café, chile, ejote. Y sus hijitos ahí. Unos migrantes poco
glamorosos que casi nadie ve. No cruzan fronteras, no son noticia apetecible a
nadie; son <a href="https://deantropologiamexicana.blogspot.com/search?q=Los+nadie" target="_blank">los Nadie de Eduardo Galeano</a>. </span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Foto de Mitos sin sustancia</span></p><p></p>Leopoldo Noyola Rochahttp://www.blogger.com/profile/12308631544215980787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8647157104228522963.post-72955128369317566092022-05-13T10:18:00.001-07:002022-06-20T16:32:33.099-07:00Choque en el Independencia<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5rZbqP-D5G6W6hPfSP6tcg2WobmLIq1byV7GaFMcziap02D_hxyeG_QeG6ZH2-Doxbk9MJY0gRUJToPmpAMS5_494abH8iBrtbmIpsXDCEEXXekm6eyCUqlS25McfneMh238Bec4gilt677IEiGOKke-BTDrKiNdz_a_h-tp5yl_9TipL0ptidLCJ/s439/Secuestrada.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="335" data-original-width="439" height="244" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5rZbqP-D5G6W6hPfSP6tcg2WobmLIq1byV7GaFMcziap02D_hxyeG_QeG6ZH2-Doxbk9MJY0gRUJToPmpAMS5_494abH8iBrtbmIpsXDCEEXXekm6eyCUqlS25McfneMh238Bec4gilt677IEiGOKke-BTDrKiNdz_a_h-tp5yl_9TipL0ptidLCJ/s320/Secuestrada.jpg" width="320" /></a></div><br /><p></p><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span face=""Arial","sans-serif"" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Hoy
hace diez años fue un día de reflexión y mecánica. Reflexionamos en general
sobre la vida, la suerte y el destino, que a veces parece ensañarse, pero sobre
todo sobre la vida, que insiste en darnos más y más oportunidades para
experimentarla. Antier fueron Maru y Tech al Mercado Independencia, en la
vuelta en U, previa a la entrada y conforme a la flecha que te autoriza a
darla, un joven decidió pasarse el rojo en su gran camioneta y agarró a nuestro
Tsuru por la esquina delantera, le dio vueltas como una pirinola sobre la
Avenida de las Torres. Daño material mayor, pero de haber pegado un metro atrás
frente a la puerta de Teresa en este momento estaría escribiendo del hospital o
del panteón, pues los 60 kph que acepta el chofer no son creíbles frente a los
daños causados. Pero las muchachas bien, que es lo único verdaderamente
importante en todo este sainete. Llegó el jefe del chofer, creo que la mamá y
"yo no fui, fue teté"; el peritaje de los peritos es una mala broma y
cuál Damocles, deciden desconocer la versión de testigos y se circunscriben a
la voz de los implicados. Una mala jugada el tal peritaje, pues un empleado de
Purina, que estaba de frente al semáforo, vio perfectamente cómo se pasó el
alto la camioneta, pero no sirvió de nada. Mi argumento fue sencillo: nosotros
ya no tenemos coche, su camioneta apenas sufrió daños, ahora van al corralón y
van a estar ahí quién sabe cuánto; no me importa, pues como digo, ya no tenemos
coche, pero ustedes tampoco tendrán su camioneta. Piénsenlo de aquí al Sector 3
y actúen en consecuencia.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span face=""Arial","sans-serif"" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Lo
pensaron. En el sector 3, ya con abogado, quisieron negociar. Yo valoré el
golpe en 10 mil pesos (tú sabes que no soy herrero, pero le fallé por 150
pesos) y les pedía la mitad de eso. Tras ¡ocho horas! de espera a los agentes
(es increíble, cómo puedes esperar ocho horas a unos agentes afuera de un
edificio vacío. Fueron a su casa, comieron, se bañaron, se echaron un polvo,
una siesta y luego decidieron ir a trabajar: "les pedimos disculpas, somos
dos peritos para media ciudad" (pero tampoco hacen un gran esfuerzo ni
mucho menos), sentados en la banqueta, cansados, hambrientos y estresados,
terminé aceptando tres mil pesos de pago por daños, menos mil del
"arrastre" y multa por licencia vencida; salimos de ahí (es un decir,
porque nunca entramos al sector 3, te atienden en la banqueta, no hay
secretarias, está cerrado y vacío) con la sensación de haber perdido algo. Esa
misma noche volvimos a constatarlo: habíamos perdido nuestro coche. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span face=""Arial","sans-serif"" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Pero
estamos bien, nos hemos reído de nosotros mismos hasta la histeria. Y hemos
reflexionado sobre todo ello. La vida sigue dándonos la oportunidad, aunque el
destino insiste en ponernos a prueba. Le contaba Malú a su prima el accidente
por messenger, la prima de Cuernavaca le respondió: "eso no es nada,
prima, el lunes nos secuestraron a mi esposo y a mí, nos llevaron a un lugar
donde había otro secuestrado. A las dos horas oímos un alboroto. Era la policía
que había localizado el lugar por el chip del vehículo del otro secuestrado. Al
entrar nos descubrieron y nos liberaron. Tuvimos mucha suerte". De eso ni
duda cabe. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span face=""Arial","sans-serif"" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">13
de mayo de 2012 <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span face=""Arial","sans-serif"" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Foto
revista Malinali<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face=""Arial","sans-serif"" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face=""Arial","sans-serif"" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">.<o:p></o:p></span></p><br /><p></p>Leopoldo Noyola Rochahttp://www.blogger.com/profile/12308631544215980787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8647157104228522963.post-9757364522184816712022-04-30T15:28:00.002-07:002022-04-30T15:29:37.125-07:00De niñas y de niños<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0AG_C9eDbNT0Hi6bRUuYLbEEdeGPv4HSDAIvjr8pG6e4oiiseaNcdbIGgRPy-jClNxjTD5FxuFq0dKnjSGeghArrLEuiqiQtZjUoP497218vX_tye49RyOrQi4bs6umv8OPMC5O3eEp753vKbYpMWPH9JFcThGCKxLrFfHXAN1-KqRY7ErFP9HX3L/s1106/WhatsApp%20Image%202022-04-30%20at%205.18.10%20PM.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1106" data-original-width="900" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0AG_C9eDbNT0Hi6bRUuYLbEEdeGPv4HSDAIvjr8pG6e4oiiseaNcdbIGgRPy-jClNxjTD5FxuFq0dKnjSGeghArrLEuiqiQtZjUoP497218vX_tye49RyOrQi4bs6umv8OPMC5O3eEp753vKbYpMWPH9JFcThGCKxLrFfHXAN1-KqRY7ErFP9HX3L/s320/WhatsApp%20Image%202022-04-30%20at%205.18.10%20PM.jpeg" width="260" /></a></div><br /><p></p><p></p><p class="MsoNormal">Un 30 de abril de 1995, aproximadamente, le di un libro de
regalo a Luz por el “Día del niño”; lo recibió, desde luego, pero me preguntó
con ambición: ¿cuándo es el día de la niña? ¡Es hoy, también!, le respondí, al
tiempo que reconocía que algo fallaba en la denominación de esta antigua
celebración. A partir de entonces, tanto en familia como en la estación de
radio, incorporé el “Día del niño y de la niña”, que al unísono también implementaron
otros padres y funcionarios del gobierno que tuvieron, quizás, una experiencia
similar, pues por entonces el lenguaje incluyente definitivamente no era algo
de nuestro mundo. De modo que son las generaciones las que empujan esos
cambios, y a veces, como en este caso, desde muy temprana edad.</p>
<p class="MsoNormal">Hace tiempo dejaron de ser niñas –bueno, Luz ha dejado de
ser oficialmente “joven”, tengo entendido–, pero para nosotros ustedes serán
por siempre nuestras niñas. Las niñas de nuestros ojos, de nuestras entrañas y
de nuestras vidas. ¡Felicidades, mis niñas!</p><div><br /></div><i>Foto de Eugenia Monroy</i><br /><p></p><p>.</p>Leopoldo Noyola Rochahttp://www.blogger.com/profile/12308631544215980787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8647157104228522963.post-28376935299141376002022-04-19T14:16:00.002-07:002022-04-19T14:18:36.692-07:00Tono enológico<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjskyyVUN5TAJukZETDtqbOpEp8eqKX-sLYJi5abBd6WQ3QABmBVnORaf1TKbabrVPFHvfGMj2uYZpqqrLXc_0HXH-N6i2gbEzkY2M00qKHzdpze5jcV8Prugh7KvORfacU3q3y0vJjc9TDv4KokXikHZ-8S6BP5dRrONYW2Ra2hmtF7j7UJKFMR6uA/s225/Vinos%20Foto%20El%20Universo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="225" data-original-width="225" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjskyyVUN5TAJukZETDtqbOpEp8eqKX-sLYJi5abBd6WQ3QABmBVnORaf1TKbabrVPFHvfGMj2uYZpqqrLXc_0HXH-N6i2gbEzkY2M00qKHzdpze5jcV8Prugh7KvORfacU3q3y0vJjc9TDv4KokXikHZ-8S6BP5dRrONYW2Ra2hmtF7j7UJKFMR6uA/s1600/Vinos%20Foto%20El%20Universo.jpg" width="225" /></a></div><br /><p></p><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face=""Arial","sans-serif"" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">En el súper debo elegir
entre un vino Merlot y Cabernet, olvídate de casi todo lo demás. Hay que seguir
probando los chilenos y otros italianos.<o:p></o:p></span></p>.<p></p>Leopoldo Noyola Rochahttp://www.blogger.com/profile/12308631544215980787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8647157104228522963.post-39298688418612472012022-04-16T15:34:00.005-07:002022-04-19T14:08:30.637-07:00Ningún pariente<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwFB5aodp4hTBHoaunufQygabkY4LaF01MDASnb36gHrfejSQN7jTyRX3bw59HHQ-zgAMCYzg5HgnDFLfSSJ3bslCJQu3bek71apm_yLGq_jOX7Uo_NT1O7pxuZ5Q7CfHuMtpKxdyYuVWOeuzdbeSyZi7I6eYHN1D8Aa-mtr9u8KAb1LCPK6Og-MVO/s962/1%20Federico%20M%C3%A9ndez.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="679" data-original-width="962" height="226" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwFB5aodp4hTBHoaunufQygabkY4LaF01MDASnb36gHrfejSQN7jTyRX3bw59HHQ-zgAMCYzg5HgnDFLfSSJ3bslCJQu3bek71apm_yLGq_jOX7Uo_NT1O7pxuZ5Q7CfHuMtpKxdyYuVWOeuzdbeSyZi7I6eYHN1D8Aa-mtr9u8KAb1LCPK6Og-MVO/s320/1%20Federico%20M%C3%A9ndez.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Porfirio Díaz condecora al cadete Federico Méndez Rivas</span></div>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face=""Arial","sans-serif"" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">En los últimos meses estuve releyendo/remirando
la historia gráfica de la revolución de Toscano, una maravilla de información
visual; voy en el tomo 6, creo que no avanzaré más y no completaré los diez
porque a mi juicio aquí terminan las fotos de la revolución. <o:p></o:p></span></p>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtPdEjLjdYF_sASG9lPxiYmvx9TH-JZrnofMBn9_TkHK1p_eiXymjwhYDzPnY2gtvlvOdh9f787j8NSUy8xbjHsTxJXFlAXyw9ZDtyt0YARjfsxPdpf7ZJXgZU_86-gzD0uyMOoa0vUy3ljbc4q8xGxGX_ofXgEo_Wg0tg-vu1-hkgvm7PW6wWcF2J/s275/2%20Foto%20Casasola.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="183" data-original-width="275" height="183" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtPdEjLjdYF_sASG9lPxiYmvx9TH-JZrnofMBn9_TkHK1p_eiXymjwhYDzPnY2gtvlvOdh9f787j8NSUy8xbjHsTxJXFlAXyw9ZDtyt0YARjfsxPdpf7ZJXgZU_86-gzD0uyMOoa0vUy3ljbc4q8xGxGX_ofXgEo_Wg0tg-vu1-hkgvm7PW6wWcF2J/s1600/2%20Foto%20Casasola.jpg" width="275" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: xx-small;">Adelitas/Casasola</span></div><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-size: 12pt;">Las fotos importantes de la
revolución mexicana están en esos seis tomos, de la Adelita al brazo del
general Álvaro Obregón flotando en un frasco con formol, que conocí en el museo
mausoleo de San Ángel; a partir del tomo 3, la colección se pone un poco
oficialosa, está el corazón de aquel diferendo que terminó gobernando la Nomenklatura
bélico-legal que siguió a la muerte de Obregón, la institucionalidad con todos
sus rumores militares.</span></p>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidDG2V_EFEGrqXH0ru6o-5TQC37S6RPSOYwa1XItp9NgJeTSydiodpQlAC2pQt7LR9Mb8iHwAv_kbLBUC_4isVPzDqlBAYGwG466vcaqTW2TaatQ1BAptoj55Nv5gxUSZnEAijgdVBpXqc7vzB-LQax3Dg93rTfqQk6xDKLSw1yLiYc2ix0Iu7FWzR/s654/3%20Porfirio%20de%20post%C3%BAn.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="370" data-original-width="654" height="181" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidDG2V_EFEGrqXH0ru6o-5TQC37S6RPSOYwa1XItp9NgJeTSydiodpQlAC2pQt7LR9Mb8iHwAv_kbLBUC_4isVPzDqlBAYGwG466vcaqTW2TaatQ1BAptoj55Nv5gxUSZnEAijgdVBpXqc7vzB-LQax3Dg93rTfqQk6xDKLSw1yLiYc2ix0Iu7FWzR/s320/3%20Porfirio%20de%20post%C3%BAn.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: xx-small;">Postín, no tarugadas/Casasola</span></div><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-size: 12pt;">Los siguientes presidentes, breves
al principio, muy elegantes en las impecables fotografías en blanco y negro
tomadas o rescatadas por la hacendosa familia Casasola, comenzando por don Gustavo;
retrataron al servicio público de México y cumplieron un papel imprescindible de
cronistas de la imagen,</span><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-size: 12pt;"> </span><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-size: 12pt;">con don Porfirio
encabezando ceremonias a cuál más solemnes y de verdadero postín.</span></p>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB4IRtdKwFUmYtXU7NxAADrduZ9088PI_my3NCLxdW5iEGFfJ64pOLrq70tlNeAkps9Hya5sQcVkVIWHtD1fPHps66aX6awh0uZ2hBOfIuxgifajzVibYPDFNbT59xGyMpSNcOUsC793jg9U9_LbKf62_h8BUuvfpQyBbRkYeYgRCi8AozVLUanmrs/s658/4%20Don%20Porfirio%20y%20diplom%C3%A1ticos_Casasola.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="370" data-original-width="658" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB4IRtdKwFUmYtXU7NxAADrduZ9088PI_my3NCLxdW5iEGFfJ64pOLrq70tlNeAkps9Hya5sQcVkVIWHtD1fPHps66aX6awh0uZ2hBOfIuxgifajzVibYPDFNbT59xGyMpSNcOUsC793jg9U9_LbKf62_h8BUuvfpQyBbRkYeYgRCi8AozVLUanmrs/s320/4%20Don%20Porfirio%20y%20diplom%C3%A1ticos_Casasola.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: xx-small;">Gran festejo para el centenario de la Independencia</span></div><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-size: 12pt;">Que si el embajador japonés,
que si el español. Y comienza también una sucesión de nombres y renombres que
son los participantes y los ganadores de los puestos que se repartieron con
generosidad. En fin, mil nombres. Diez mil nombres. Los he leído con relativa
atención y hay una notoria ausencia de nuestros genes en la conflagración, ningún
ancestro Noyola que haya estado en aquellos eventos, en un puente, en alguna
manifestación, nada; están todos los demás, Meades desde 1910, Muños Ledos y,
desde luego, López, desde el XIX, pero ningún Noyola, será que esos estados de
donde proviene nuestro apellido, concretamente San Luis Potosí y Zacatecas,
participaron muy discretamente en la revolución, el que no haya parientes nuestros
en los seis tomos del la enciclopedia de Casasola.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSF6ta19KROGYc28SWXRbjF6rx6958RZYKz0-mlgZdF1fRa8ojAMoS9fUpc9gR6No5PyEycnhw6QsLZuT2-3U23z2OcQ42_McPD9EgIXtftCcNh1rHQ61BjPyC0JiGKudKg0vHiHeG1hpD58FFLawaYw66Q7VoXDvvZLi2oDxQ0JxhGij-XkMvlq4Z/s529/5%20Magdalena%20Venegas.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="529" data-original-width="400" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSF6ta19KROGYc28SWXRbjF6rx6958RZYKz0-mlgZdF1fRa8ojAMoS9fUpc9gR6No5PyEycnhw6QsLZuT2-3U23z2OcQ42_McPD9EgIXtftCcNh1rHQ61BjPyC0JiGKudKg0vHiHeG1hpD58FFLawaYw66Q7VoXDvvZLi2oDxQ0JxhGij-XkMvlq4Z/s320/5%20Magdalena%20Venegas.JPG" width="242" /></a></div><span face="Arial, "sans-serif""><div style="text-align: center;"><span style="font-size: xx-small;">La bisabuela Magdalena
Venegas</span></div></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face=""Arial","sans-serif"" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Rocha, en cambio, hay; en la
reforma tenemos a Sóstenes y en la revolufia uno que otro, incluso zapatistas,
pero ese es un apellido prestado por don Candelario Rocha a mi abuelo Leopoldo,
que desposó a su madre<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>–en la foto– y le
dio su apellido.</span></p><div class="separator" style="clear: both; font-size: 12pt; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIUrjxVzNMUE8zoiAElWPUSi_krEdQCiMt_aIpf0jguU2qQ0XQYxamKH7Gk-DCynVvDUSFC0HzN0YkOsCjvioh9yeqV5NCWIrXykgyZiuwuy-9ilZjlbJg7rEYnGae49J2MdwdebTCOcl20b0gPHpKAT5tV5elxc_nMgshRr1VkMRGmN8sGmrjodHr/s888/6%20Leopoldo%20Rocha.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="888" data-original-width="768" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIUrjxVzNMUE8zoiAElWPUSi_krEdQCiMt_aIpf0jguU2qQ0XQYxamKH7Gk-DCynVvDUSFC0HzN0YkOsCjvioh9yeqV5NCWIrXykgyZiuwuy-9ilZjlbJg7rEYnGae49J2MdwdebTCOcl20b0gPHpKAT5tV5elxc_nMgshRr1VkMRGmN8sGmrjodHr/w173-h200/6%20Leopoldo%20Rocha.JPG" width="173" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: xx-small;">El abuelo Leopoldo Rocha Venegas</span></div><span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face=""Arial","sans-serif"" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Se conjetura que nuestro
verdadero bisabuelo haya sido un chino, pues dejó claras señas en el rostro del
niño, pero los chinos apenas aparecen en el libro de Casasola, creo que
colgados de unos postes telegráficos en Mazatlán. Estoy históricamente
preocupado y sé que tú tampoco. La de la foto es Magdalena Venegas, madre de
Leopoldo Rocha, no era una Adelita, era una campesina de San Juanito, pero
participó en la batalla del 11 de diciembre de 1910 en Cerro Prieto, Chihuahua,
para defenderse de los crímenes que venía cometiendo en la región el ejército
federal, que comandaba el temible general Juan J. Navarro. <o:p></o:p></span></p>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgloT4WkcDfG-dUVnlQR7xIga7-W_986At1Y20703KsLB1d7AhxQqo3keXD43sTOreNcHSEwxIKLsuupg-1LULWPZHCDEn11iaHqVWeJ7CjxPVRqduuzV9ht58EXfG6MN1RGhOzp_tWxzFK3eKvXf3Xot3tI6GeHcB__SDeebaI_X-EzN3FxA2H3RBN/s477/7%20Chinos%20de%20Torre%C3%B3n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="477" data-original-width="388" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgloT4WkcDfG-dUVnlQR7xIga7-W_986At1Y20703KsLB1d7AhxQqo3keXD43sTOreNcHSEwxIKLsuupg-1LULWPZHCDEn11iaHqVWeJ7CjxPVRqduuzV9ht58EXfG6MN1RGhOzp_tWxzFK3eKvXf3Xot3tI6GeHcB__SDeebaI_X-EzN3FxA2H3RBN/s320/7%20Chinos%20de%20Torre%C3%B3n.jpg" width="260" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: xx-small;">Chinos de Torreón</span></div><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-size: 12pt;">No fueron parientes nuestros.</span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-size: 12pt;"><br /></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-size: 12pt;">.</span></p>Leopoldo Noyola Rochahttp://www.blogger.com/profile/12308631544215980787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8647157104228522963.post-40582926695973133352022-03-25T17:02:00.001-07:002022-03-25T17:02:13.551-07:00Las Bachianas Brasileiras –ficha–<p> </p><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=5xR6vq1A94E&ab_channel=ThomasMercury " target="_blank"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Puedes escuchar la gran interpretación de la Bachiana número 5 a cargo de soprano
argelina Amel Brahim-Djelloul AQUÍ:</span><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; font-size: 12pt;"> </span></a></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=5xR6vq1A94E&ab_channel=ThomasMercury " imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;" target="_blank"><img border="0" data-original-height="337" data-original-width="463" height="233" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhI1JK63rle_UYZIGfW9avGzpMUDhMto8BFkGIRtjaTroSI1d2fV4HOHmG-mb0KnjvoRrhQiqcYuZZ__-r6ceODOiA8XP0AFbZ1UkmtLHyr186PioD-KhswqEHI4Q5jwsOFLtgf9TrrnefwBX33gqGl1nyFejfWsd3UEafKbEERMeBehpstj2doyl5d/s320/Bachiana%205%20Amel%20Brahim-Djelloul.jpg" width="320" /></a></div><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Las Bachianas Brasileiras de
Heitor Villa - Lobos son nueve, fueron escritas en un periodo de 15 años entre
1930 y 1945; tres (las bachianas 2, 7 y 8) son para orquesta; una para orquesta
de cuerdas (la 9), la Bachiana 1 para ocho violonchelos, y la famosa Bachiana
brasileira número<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>5 para soprano y ocho
violoncelos; posteriormente, Villa - Lobos haría un arreglo para soprano y
guitarra; una con piano solo (la 4), otra para piano y orquesta (la 3);
finalmente la Bachiana Brasileira número 6, para flauta y fagot, escrita por
este inspirado compositor brasileño fallecido en 1959 a los 72 años de edad.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Hay grandes interpretaciones
de estas obras, sobre todo de Bachiana brasileira número 5 para soprano y
orquesta, empezando por María Callas, pero la han interpretado todas las
grandes sopranos de la ópera. Es hermosa.<o:p></o:p></span></p>.<p></p>Leopoldo Noyola Rochahttp://www.blogger.com/profile/12308631544215980787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8647157104228522963.post-20784696342731050782022-02-25T10:22:00.006-08:002022-03-10T13:44:06.581-08:00Clase media de baja tesitura<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgAEdbhZ31QQd3DyBuvuWICD4h9Gl19ic_HXJe44KMwqHTLSDNAcNEGZenUy4SWEmTFrc8QOZhzHkM9oaihnJ1n7wCiOxTEkQ0Q522BBNdePYsIzEN1H16lR7JqhkDrtf2lcppCwaTOhgPzYp50Rt9xC1RL_-1R0Vc5iNh3y7G2uH-9P2nbuN3GfXUa=s1600" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgAEdbhZ31QQd3DyBuvuWICD4h9Gl19ic_HXJe44KMwqHTLSDNAcNEGZenUy4SWEmTFrc8QOZhzHkM9oaihnJ1n7wCiOxTEkQ0Q522BBNdePYsIzEN1H16lR7JqhkDrtf2lcppCwaTOhgPzYp50Rt9xC1RL_-1R0Vc5iNh3y7G2uH-9P2nbuN3GfXUa=s320" width="320" /></a></div><br /><span face="Arial, "sans-serif"" style="font-size: 12pt;">En la universidad, a finales
de los años setenta, la noción de la lucha de clases era lo que privaba en las
conversaciones sobre casi cualquier tema. Recuerdo que no era bien visto hablar
de clase como categoría social para diferenciase de otros individuos, tampoco
podía reconocerse el pertenecer a una clase media o algo alta –en la que alguien
podía reconocerse– y menos de la inefable clase media a la que casi todos los
universitarios pertenecíamos en aquel país en donde todavía existían campesinos
y el proletariado era una suerte de ícono por el que todos presuntamente luchábamos
por su liberación, eso era la izquierda; con los proletarios estábamos en tácita
y automática concordancia, aun cuando fuera como mirones bien intencionados. Y
claro, pequeñoburgués, el epíteto más temido y nunca mejor aplicado a esa
acumulación de prejuicios y estereotipos en la que estaba sustentada aquella
endeble ideología falsamente marxista.</span><p></p><p>
</p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face=""Arial","sans-serif"" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">En medio de esa discusión,
rodeado de familiares y amigos estudiosos de la teoría del capital en
sempiternas células clandestinas, mi comprensión del tema era más bien
limitada, interesado como estaba en el arte plástico tachado por el <i style="mso-bidi-font-style: normal;">estatus quo</i> de capricho burgués e
instrumento del imperialismo. “El óleo –me indicaba un militante de la Upome–,
es un instrumento del imperialismo que te convierte en propagandista de sus
fines”, lo que no le impidió robarme un cuadro al óleo de mi casa.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face=""Arial","sans-serif"" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Hablando del progreso de lo
que antes se era y ahora se es, doña Cirila Esteban en un pueblo del municipio
de Zautla, en la Sierra Norte de Puebla me hizo un eficaz resumen de su vida en
el que cada quien hace su balance final, una prueba fehaciente de que el tema
del progreso es más complejo de lo que se supone, juzga por ti mismo:<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face=""Arial","sans-serif"" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">“En el pueblo todo estaba muy mal, sin
agua, sin luz, sin calles, sin nada. Un lugar cerrado, de plano. No había ni ¿cómo le diré?, no estudiaba la gente, quien quería estudiar estudiaba solo y el
que no ahí se quedaba. A como yo, porque yo aunque tantitito empecé a conocer
un número o letra, gracias a mi esposo. Ya él fue el que me dio la instrucción,
y es como yo empecé a leer. Donde le digo a usted que yo ni hablaba castellano.
Sí, medio entendía, pero ya para platicar no. Cuando me casé nomás hablaba
náhuatl, pero mi esposo me enseñó a hablar, a escribir. Yo quería estudiar,
pero mi papá no me dejó. Oía que en Teziutlán estaban llamando chamacos para
estudiar. Le dije yo a mi papá: papacito, me voy a Teziutlán, voy a estudiar.
“No no, mi hija, siéntate a trabajar en el metate a hacer tortillas”. No, pero
yo quiero ser maestra papá. “No, enséñate a hacer tortillas”.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ya, qué me quedaba. Ya no. Pero gracias a
Dios, aunque sea cerrada y todo, ya que empecé a estar de novia, le dije a mi
esposo: me vas a pedir pero bien pedida, si no no. Salí bien casada, gracias a
Dios, y ya él me empezó a enseñar: “no, mira, esto y lo otro”. Tuvimos cinco
hijos. Otra cosa, ya con otra vida. Uno anda en Querétaro, es teniente, el otro
está en Mazatlán y otro está aquí. Y mi hija está en Zaragoza. Gracias a Dios
ahí fuimos saliendo, nos fue sacando mi esposo, porque yo… Y luego, cómo le
diré, el negocio, porque ahí se entrena uno, ¡abre uno los ojos!, ahí se enseña
uno más, conoce gente y todo.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face=""Arial","sans-serif"" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">El ascenso de amigos de
clase proletaria a clase media fue un fenómeno recurrente durante el último
cuarto del siglo XX. Chano y Lula ascendieron del proletariado cuando la
empresa donde Chano era obrero calificado les entregó su casita relumbrosa en
un Infonavit de Cuautitlán Izcali y abandonaron para siempre el pisito rentado
en el corazón del barrio bravo de Tepito, donde nacieron y crecieron. Su
hermana Paty un día terminó la universidad, habitó desde entonces en el sur de
la ciudad de México y terminó su doctorado en un notable ascenso de clase social.
Esa es para mí la imagen del progreso, el mejor ejemplo de movilidad social.
Así ocurrió en otros casos de familias cercanas a la nuestra que con un gran
esfuerzo, algunas oportunidades económicas y otras sociales, subieron el
peldaño a una situación menos exigua, como fue el caso de Doña Esperanza, quien
nos hacía de comer a tres estudiantes y un día me pidió que le enseñara a
escribir su nombre; así que todos los días, después de darme de comer, sacaba
su cuadernito y su lápiz y revisábamos su tarea. Desde luego aprendió a
escribir su nombre y a leer las rutas del transporte urbano que debía tomar.
Bueno, pues pasó el tiempo y su adorado hijo Camilo se tituló como licenciado
en la UNAM.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face=""Arial","sans-serif"" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Yo suponía –y sigo
suponiendo– que esas pequeñas o grandes ganancias personales y familiares tienen
que ver con las clases sociales y esas familias amigas de la nuestra
innegablemente ascendieron de clase social al recibir el fruto de su esfuerzo
en aquel México en donde los jóvenes creíamos que todo era posible con
organización (y lo sigo creyendo), que era factible la esperanza nacional de sustituir al PRI. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face=""Arial","sans-serif"" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">La clase media consistía y
consiste en vivir bien sin posibilidad alguna de adquirir nada más que
los elementos mínimos para una vida confortable. Vivir al día, sí, pero vivir
bien al día. Imposible comprar una casa o cambiar de vehículo por algo menos anticuado,
pero suficiente para pagar una renta y adquirir a plazos alguna carcacha
para movilizarte del trabajo a la universidad. Era un lujo, pero también<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>una necesidad posible de satisfacer con
mi sueldito de burócrata. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face=""Arial","sans-serif"" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Entonces clase media
significaba, como ocurrió también en mi niñez como el cuarto hijo de la pareja
de telegrafistas pueblerinos, tener pan y leche en el refrigerador, comer carne,
queso, mermelada; y ya en la capital de México consistía en ir al cine, a la playa de vez en cuando; los cigarritos cotidianos y el roncito
semanal. Hasta hoy creo que eso es lo que significa ser de clase media, poder
trabajar y estudiar, comprar el Proceso y La Jornada; comprar Vuelta e ir a la
Muestra Internacional de Cine, alguna vez en algún teatrito
coyoacanense; ir al restaurante Veracruz de Plaza Universidad cuando venían mis
papás, terminar algún viernes de farra prematura de quincena en algún
Potzocalli comiéndome un pozole como animal.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face=""Arial","sans-serif"" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Las crisis económicas que
iniciaron con aquella señal echeverrista al devaluar la moneda de <st1:metricconverter productid="12.50 a" w:st="on">12.50 a</st1:metricconverter> 26 pesos en agosto
de 1976, el mes que llegué a la ciudad de México desde mi pueblo chihuahuense, subieron
y bajaron su intensidad en los años siguientes. Aun en los peores momentos con
Miguel de la Madrid en los años ochenta, luego del doloroso despilfarro y la
dolosa corrupción del lopezportillismo, los mexicanos no teníamos ni idea de lo
que nos reservaba el destino, pues entonces era Argentina el mejor ejemplo de
crisis económica; Colombia y Brasil los paradigmas de violencia nacional. Por
supuesto aprendimos a apretarnos el cinturón, pero eso significaba acaso perder algunas cuantas prerrogativas que no alcanzaban a erosionar el piso de
nuestra clase social. Pero un día vimos que sí, nos habíamos apeado de la clase
media a una de indeterminada tesitura descendente, comenzó una crisis económica
que nunca terminó.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face=""Arial","sans-serif"" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br /></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span face=""Arial","sans-serif"" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">.</span></p><br /><p></p>Leopoldo Noyola Rochahttp://www.blogger.com/profile/12308631544215980787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8647157104228522963.post-19443705489283459972022-02-17T14:28:00.002-08:002022-02-17T14:28:15.332-08:00Acusmático<p> </p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiNxYX_5YJNNaBM5AgIPURPWyKhNwIBnE94K-N9RIk-Z4QyuzvLgsnljkZfI_-uGPQv3Mmsh4SfEQDpLvjp0lSgQ0RT9UXhZC5jzlauEAT_jKlH8kJZizCwMgQC9BXU3toPf8u-4mo9ayvs5iLsXVkTlEw_9vtPb0trEDV_eClUYmaz09nXkaUfFh8P=s1024" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center; text-indent: -24px;"><img border="0" data-original-height="255" data-original-width="1024" height="139" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiNxYX_5YJNNaBM5AgIPURPWyKhNwIBnE94K-N9RIk-Z4QyuzvLgsnljkZfI_-uGPQv3Mmsh4SfEQDpLvjp0lSgQ0RT9UXhZC5jzlauEAT_jKlH8kJZizCwMgQC9BXU3toPf8u-4mo9ayvs5iLsXVkTlEw_9vtPb0trEDV_eClUYmaz09nXkaUfFh8P=w556-h139" width="556" /></a></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><b><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Acusmático,
sustantivo y adjetivo</span></b></p>
<p class="MsoListParagraph" style="line-height: 150%; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; line-height: normal;"> </span></span></span></b><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><b>Que oye sin ver</b><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">En la escuela pitagórica el
acusmático era el que solo podía oír al maestro; quienes podían además verlo,
eran llamados matemáticos.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraph" style="line-height: 150%; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">¿Es el pódcast un arte acusmático?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoListParagraph" style="line-height: 150%; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div>.<p></p>Leopoldo Noyola Rochahttp://www.blogger.com/profile/12308631544215980787noreply@blogger.com0